Święty Antoni Padewski urodził się 15 VIII 1195r. w Lizbonie, stolicy Portugalii. Jego ojciec nazywał się Marcin, matka zaś Maria. Ochrzczony został tego samego dnia na imię Ferdynand. W tradycji rodzinnej jak i narodowej było walczyć z wrogami Boga i Kościoła, czyli najeźdźcami mahometańskimi.
1205: Wstępuje do szkoły Kanoników Regularnych w Lizbonie, pięć lat później zgłasza się do nowicjatu w tymże zakonie;
1212: Przechodzi do klasztoru w Coimbrii, aby spokojniej móc oddać się studiom teologicznym i lepiej przygotować do święceń kapłańskich;
1220: Królewicz portugalski Don Pedro przywozi z Maroka do Coimbrii relikwie pięciu misjonarzy franciszkańskich. Widok tych relikwii wywiera na Ferdynandzie takie wrażenie, że postanawia opuścić swój zakon i przejść do zakonu św. Franciszka, aby posłany na misje w Maroko zdobyć palmę męczeństwa. Przy wstąpieniu do Zakonu Braci Mniejszych przyjmuje imię „Antoni”. Następuje upragniony wyjazd na misje, ale choroba zmusza go do powrotu do Portugalii.
1221: Burza na morzu zapędza okręt zamiast do Hiszpani ku brzegom Sycylii. Będąc już w Sycylii Antoni postanawia udać się do Asyżu, kolebki ruchu Franciszkańskiego. Tu spotyka się ze św. Franciszkiem, założycielem zakonu. Po skończonej kapitule generalnej niepozorna postać młodego zakonnika z Portugalii pozostaje opuszczona i bez przydziału klasztornego. Lituje się nad nim prowincjał Środkowych Włoch i zabiera ze sobą w okolice Bolonii. Antoni zostaje kapelanem domowym małego klasztoru w Monte Paolo pod Forli. Spędza tam rok na posłudze kapłańskiej i modlitwie prowadząc życie pustelnika.
1222: Gwardian klasztoru w Forli wyznacza w imię posłuszeństwa św. Antoniego na kaznodzieję prymicyjnego. To wystąpienie staje się punktem zwrotnym w życiu Świętego. Św. Antoni zostaje przeznaczony do pracy misyjnej.
1223: Św. Franciszek, mimo wcześniejszych obaw wobec podejmowania studiów w swoim zakonie, mianuje Antoniego na kierownika studiów w zakonie franciszkańskim. Przekonało go przykładne życie św. Antoniego, będące świadectwem pokory. Tym samym św. Antoni daje początek Szkole Franciszkańskiej.
1224-27: Św. Antoni pracuje wśród Albigensów i Katarów we Francji.
1227-30: Św. Antoni prowincjałem Środkowych Włoch. 1230: Św. Antoni przyjeżdża do Padwy.
1231: Św. Antoni ciężko choruje na puchlinę wodną. Umiera w Arcelli pod Padwą w piątek 13 czerwca 1231 r. Zostaje pochowany 17 czerwca w kościele Matki Bożej w Padwie. Liczne przypadki cudów w dniu pogrzebu przy trumnie św. Antoniego powodują rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego.
1232: Papież Grzegorz IX 30 maja kanonizuje św. Antoniego w katedrze w Spoletto.
1233: Poświecenia kamienia węgielnego pod budowę nowej bazyliki ku czci św. Antoniego, patrona Padwy.
1263: Przeniesienie relikwii św. Antoniego do nowej bazyliki. Przy otwarciu trumny znaleziono niezniszczony język świętego.
1945: Św. Antoni zostaje ogłoszony Doktorem Kościoła przez papieża Piusa XII.
(źródło: „Nabożeństwo do św. Antoniego”, Wrocław 1947)